ด้วยสภาพทางภูมิศาสตร์ของภูเก็ตซึ่งเป็นเกาะขนาดใหญ่ และมีความสวยงามของธรรมชาติ หลังจากหมดยุคของเหมืองแร่ ก็เข้าสู่ยุดของการท่องเที่ยว ส่งผลให้เกิดการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วและไร้ทิศทาง ประกอบกับขนาดของพื้นที่ราบมีจำกัด แต่จำนวนของประชากรกลับเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว มีผู้คนเดินทางเข้ามาอาศัยเป็นจำนวนมาก ปัญหาหนึ่งที่ตามมาคือ การบุกรุกที่สาธารณะเพื่อเป็นที่อยู่อยู่อาศัย รวมทั้งการประกอบอาชีพ โดยพื้นที่ที่อยู่ในความสนใจ ได้แก่ สวนป่าบางขนุน ซึ่งจากเนื้อที่หมดประมาณ 5,000 ไร่ ถูกบุกรุกไปแล้วประมาณ 3,000 ไร่
นายภพพล ศิริลักษณะพงศ์ หัวหน้ากลุ่มงานทรัพยากรธรรมชาติ สำนักงานทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมจังหวัดภูเก็ต (ทสจ.ภูเก็ต) กล่าวชี้แจงในการประชุมคณะกรรมการรักษาความสงบเรียบร้อยจังหวัดภูเก็ต ครั้งที่ 1/2553 เกี่ยวกับการป้องกันการบุกรุกทำลายทรัพยากรธรรมชาติ กรณีพื้นที่สวนป่าบางขนุน อ.ถลาง จ.ภูเก็ต ว่า กรณีการบุกรุกแผ้วถางพื้นที่สวนป่าบางขนุนนั้น ที่ผ่านมาทางเจ้าหน้าที่ได้มีการแจ้งความร้องทุกข์ไว้แล้ว แต่จากกรณีที่ทางผู้ว่าราชการจังหวัดภูเก็ต พร้อมด้วยผู้ตรวจราชการกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ลงตรวจสอบพื้นที่และพบมีการบุกรุกแผ้วถางต้นไม้ขนาดใหญ่ และพื้นที่ไม่ไกลจากที่ทำการของเจ้าหน้าที่มาก
“ที่ผ่านมาการป้องกันรักษาป่าสงวนแห่งชาติป่าบางขนุน สำนักงานทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมได้ดำเนินการมาอย่างต่อเนื่อง มีการสนธิกำลังเจ้าหน้าที่จากกรมป่าไม้ ตำรวจตระเวนชายแดน จัดทำแผนตั้งชุดเฉพาะกิจ พร้อมรายงานสถานการณ์ให้กรมป่าไม้และจังหวัดภูเก็ตทราบมาโดยตลอด แต่เนื่องจากอัตรากำลังและงบประมาณมีจำกัด จึงไม่สามารถตรวจตราและลาดตระเวนได้ตลอดเวลา”
สำหรับพื้นที่สวนป่าบางขนุนนั้น เดิมเป็นป่าคุ้มครอง ตาม พ.ร.บ. คุ้มครองและสงวนป่า พ.ศ.2481 ได้ประกาศเป็นป่าสงวนแห่งชาติตามกฎกระทรวงฉบับที่ 217 พ.ศ.2507 เนื้อที่ประมาณ 5,000 ไร่ มีสภาพป่าค่อนข้างสมบูรณ์ มีพันธุ์ไม้หลายชนิด เช่น ไม้ตะเคียนทอง ไม้หลุมพอ ไม้ทัง เป็นต้น ต่อมามีราษฎรหลายกลุ่มได้เข้ามาบุกรุกยึดครองพื้นที่เพื่อทำการเกษตรทำให้สภาพป่าเสื่อมโทรม กรมป่าไม้ห้วงนั้น จึงให้สำนักงานป่าไม้เขตนครศรีธรรมราช จัดทำโครงการปลูกป่าทดแทนระหว่างปี 2500-2529 เนื้อที่รวม 4,850 ไร่
จากการสำรวจสวนป่าพบว่ามีการบุกรุกแผ้วถาง ตัดไม้ทำลายพื้นที่สวนป่าเรื่อยมา มีข้อมูลการบุกรุกตั้งแต่ปี 2532 มีทั้งที่สามารถจับกุมผู้กระทำผิดได้และไม่ได้ จนกระทั่งเดือนกันยายน 2541 ราษฎรหลายรายที่บุกรุกถูกจับดำเนินคดีได้รวมตัวยื่นหนังสือกับผู้ว่าฯ สมัยนั้น พร้อมแจ้งรายชื่อและจำนวนราษฎรที่เข้าทำประโยชน์ 2 ตำบล จำนวน 333 ราย เนื้อที่ประมาณ 3,512 ไร่ และยังพบการบุกรุกเพิ่มขึ้น ทางจังหวัดภูเก็ตโดยคณะอนุกรรมการป้องกันและปราบปรามลักลอบและทำลายทรัพยากรป่าไม้ ประจำจังหวัดภูเก็ตขณะนั้น ได้ตั้งคณะทำงานตามคำสั่งจังหวัด ทำการสำรวจในห้วงปี 2542
รายละเอียดเพิ่มเติม
ติดตามได้ในหนังสือพิมพ์ ภูเก็ตโพสต์ ฉบับที่ 118 ประจำวันที่ 1 - 15 กุมภาพันธ์ 2553
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น